اضطراب های دستفروشی در تهران
به گزارش شیک بار، بنظر می رسد در حالیکه شهرداری تهران هنوز سازوکار قانونی برای فعالیت دستفروشان ندارد، «زیرمیزی» به روشی نانوشته و فراگیر تبدیل گشته است؛ مأموران پول می گیرند، بساطی ها به ناچار سکوت می کنند و چرخه ای از فساد و بی عدالتی در پیاده روهای پایتخت ادامه دارد.
به گزارش شیک بار به نقل از خبر آنلاین، در قلب تهران، جایی میان هیاهوی خیابان ها و فریاد فروشندگان، هزاران دستفروش در جنگی نابرابر برای بقا می جنگند؛ نبردی نه فقط با گرانی و رکود بازار، بلکه با مأمورانی که هر لحظه ممکنست بساط روزی شان را جمع کنند و حاصل زحمت شان را به باد دهند. در چنین شرایطی، دستفروشان به پرداخت «زیرمیزی» به مأموران شهرداری راضی شده اند تا بتوانند بساط شان را در پاتوق های همیشگی خود پهن کنند. البته برای بسیاری از دستفروشان جای سؤال است چرا مبلغی که بعنوان زیرمیزی به مأموران شهرداری می دهند، در چارچوب عوارض قانونی از آنها دریافت نمی گردد. به نظر می آید در صورتیکه شهرداری تهران هنوز سازوکار قانونی برای فعالیت دستفروشان ندارد، «زیرمیزی» به روشی نانوشته و فراگیر تبدیل گشته است؛ مأموران پول می گیرند، بساطی ها به ناچار سکوت می کنند و چرخه ای از فساد و بی عدالتی در پیاده روهای پایتخت ادامه دارد.
دیده بان ایران در گزارشی نوشت: کارشان روز و شب ندارد، بساطی ها یا همان دستفروشان را می گوییم که تقریبا در همه جای پایتخت حضور دارند و از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را می فروشند. آنها علاوه بر اینکه هر روز باید مثل سایر مردم نگران دخل و خرج خود باشند، اضطراب جمع شدن بساطشان توسط مأموران شهرداری را هم تحمل می کنند که اگر این اتفاق برایشان بیفتد، نه فقط از کسب وکار می افتند، بلکه پس گرفتن اجناسشان هم با خداست و مشخص نیست جنس هایی که با هزار زحمت و با هزینه زیاد تهیه کرده اند، باردیگر به دستشان می رسد یا خیر. اغلب دستفروش های تهران می گویند برای اینکه از این اتفاق فرار کنند، به شکل هفتگی یا ماهانه، مبلغی را به صورت «زیرمیزی» به مأموران شهرداری می دهند تا اجازه فعالیت در پاتوق هایشان را داشته باشند.
این البته تنها بخشی از مشکل دستفروشان است و آنها گلایه دارند که چرا دائماً ملزم به جابه جا شدن و تغییر محل بساط خود هستند و نمی توانند برای کسب وکارشان جای ثابتی داشته باشند تا شهروندانی که از آنها خرید می کنند، بتوانند راحت پیدایشان کنند. گلایه دیگر دستفروشان از گرفتن مالیات از آن هاست، بساطی ها باور دارند که این حق شان نیست که وقتی دولت و شهرداری کارشان را به رسمیت نشناخته است و هر روز از این پاتوق به آن پاتوق جابه جا می شوند، از آنها هم مانند مغازه دارها مالیات گرفته شود. با این وجود، دولت از روی کارت خوان هایی که آنها استفاده می نمایند، متوجه میزان درآمدشان می شود و خود به خود مالیات را از حساب بانکی متصل به کارت خوان کسر می کند و اگر هم کسی بخواهد با هر روشی از پرداخت مالیات طفره برود، کارت خوان او قطع می شود.
اگر یک روز نتوانیم کاسبی نماییم، برای خرید نان شب به مشکل می خوریم
برای بسیاری از دستفروشان جای سؤال است چرا مبلغی که بعنوان زیرمیزی به مأموران شهرداری می دهند، در چارچوب عوارض قانونی از آنها دریافت نمی گردد. یکی از دستفروشان چهارراه ولیعصر (عج) تهران به خبرنگار دیده بان ایران می گوید که بارها ناچار شده است که پاتوق دستفروشی خودرا جابه جا کند، چونکه هر از گاهی شهرداری چی ها ماموریت می گیرند که بساط آنها را جمع کنند و چند روزی اجازه فعالیت به آنها ندهند. او تعریف می کند: «در این اوضاع اقتصادی خراب، اگر چند روز مانع فعالیت ما شوند، وضع زندگی مان به هم می ریزد. چون ما پولی را که هر روز درمی آوریم، همان روز سر سفره زن و بچه می بریم و اگر یک روز نتوانیم کاسبی نماییم، برای خرید نان شب به مشکل می خوریم.»
او باور دارد که بهتر است مبلغ زیرمیزی که مأمور شهرداری از آنها دریافت می کند، جنبه قانونی پیدا کند تا هم خود مجموعه شهرداری تهران درآمدی قانونی از این طریق داشته باشد، نه اینکه صرفا افراد خاصی از این طریق کسب درآمد کنند، هم بساطی ها تکلیف خودشان را بدانند و ناچار به جابه جایی مکرر پاتوق خود نشوند و هم مردم بدانند که دستفروشان در چه محل هایی حضور دارند تا راحتتر بتوانند از آنها خرید کنند. این دستفروش تاکید دارد که هر هفته با مأموران سد معبر درگیر است که پول آنها را جور کند و بارها شده سودی که در یک هفته از فروش جنس هایش به دست آورده است، کمتر از هزینه ای بوده که مأمور سد معبر بابت زیرمیزی از او خواسته است. مغازه دار برای اجاره ۱۰ میلیون تومان می گیرید. ماموران شهرداری از هر نفر در خیابان ولیعصر باتوجه به مکان هر شب ۲۰۰ تا ۲ میلیون تومان از دست فروش ها حق حساب می گیرند.
از خدایمان است بجای زیرمیزی به مأمور، به خود شهرداری عوارض بدهیم
دستفروش دیگری هم صحبت همکار خودرا تأیید می کند و به دیده بان ایران می گوید: «ما از خدایمان است بجای اینکه مأمور شهرداری از ما زیرمیزی بگیرد، خود شهرداری مبلغ مشخصی را تحت عنوان عوارض یا اجاره محل از ما بگیرد. اگر این اتفاق بیفتد، بجای اینکه یک نفر پول را در جیب خود بگذارد، این پول وارد مجموعه شهرداری می شود و آنها می توانند بخشی از این پول را برای بهبود شرایط دستفروشان هزینه کنند.» او همین طور تاکید دارد وقتی در یک روز بساطش توسط مأمور شهرداری جمع می شود، ممکنست چند روز بیکار شود و نتواند کاسبی کند، اما اگر بداند که برای یک محل مشخص بطور رسمی به شهرداری اجاره می دهد، خیالش راحت است که هر روز می تواند در آن محل فعالیت کند؛ به این شکل نه کاسبی اش به مشکل می خورد و نه ملزم به جابه جایی می شود.
یک دستفروش دیگر در چهارراه ولیعصر (عج) هم به خبرنگار دیده بان ایران می گوید اگرچه در نهایت پول زیرمیزی را به مأمور شهرداری پرداخت می کند، اما آن قدر به او «برو بیا» می دهد تا پول گرفتن از دستفروشان برای آن مأمور به کار دشواری تبدیل گردد. او تاکید دارد: «ما حاضریم با شهرداری راه بیاییم، منوط به اینکه هر چند وقت یک دفعه برای ما مشکل درست نکنند. اصلاً با ما قرارداد ببندند و بگویند به ازای فلان مبلغ که از شما می گیریم، می توانید بطورمثال یک ماه یا چند ماه در این محل حضور داشته باشید و دستفروشی کنید. هر کاری می کنند، بکنند، اما دست از این اذیت و آزار بردارند.»
کسانی که به شهرداری پول می دهند، می توانند در خیابان میز و صندلی بگذارند
دستفروش دیگری در همان چهارراه ولیعصر (عج) که در کنار پارک دانشجو به مردم غذا می فروشد، از این گلایه دارد که شهرداری هیچگاه به او اجازه نمی دهد که میز و صندلی بگذارد تا افرادی که از او ساندویچ می خرند، بتوانند به سادگی غذا بخورند. وی در گفت و گو با خبرنگار دیده بان ایران تاکید دارد: «این محدوده مخصوص خورد و خوراک و عرضه غذا است. اصلاً خانواده از اینجا رد می شود. درست نیست که ما به مردم غذا بدهیم، اما آنها جایی را نداشته باشند که راحت بنشینند و غذای خودرا بخورند. هر از گاهی هم که میز و صندلی گذاشته ایم، یا به ما ایراد گرفته اند یا اینکه زیرمیزی گرفته اند تا یک مدت به ما کاری نداشته باشند. اما پس از مدتی، انگار آب ها از آسیاب می افتد و باردیگر می گویند باید میز و صندلی های خودرا جمع کنید.»
او از این گلایه دارد که در خیلی از محله های تهران، آنهایی که کافه یا رستوران سیار دارند، به سادگی می توانند خودرویشان را که نقش یک اغذیه فروشی کوچک برای آنها دارد، کنار خیابان پارک کنند و در پیاده رو میز و صندلی پلاستیکی بگذارند و بدون دغدغه به مشتری ها غذا بدهند. این دستفروش باور دارد که چون این افراد به شهرداری درصد می دهند، کسی به آنها خرده نمی گیرد، ولی در بعضی محله ها مثل حاشیه تئاتر شهر، اگرچه مأموران شهرداری هر از گاهی زیرمیزی می گیرند، اما آنها بازهم هر چند وقت یک دفعه ملزم به جمع کردن میز و صندلی های خود می شوند.
اگر پول اجاره مغازه داشتم، دیوانه نبودم که دستفروشی کنم
دستفروشی در تهران فقط مخصوص پاتوق های پررفت وآمد مثل تئاتر شهر یا میدان ولیعصر نیست و در حاشیه بازارهایی مانند بازار تجریش یا بازار بزرگ تهران در محله ۱۵ خرداد هم دستفروشان زیادی فعالیت می نمایند و خیلی از آنها همان جنس هایی را می فروشند که کسبه بازار در مغازه های خود عرضه می کنند. یکی از دستفروشان بازار بزرگ تهران به خبرنگار ما می گوید که برخی مغازه داران بازار از فعالیت آنها در این محدوده گلایه دارند و هر از گاهی با شهرداری تماس می گیرند که بساط آنها را جمع کند. شهرداری تهران هم هر چند وقت یک دفعه نیروهای یگان حفاظت یا سد معبر را می فرستد و بساط دستفروش ها را جمع می کند تا کسبه بازار را راضی نگه دارد.
این دستفروش می گوید: «اگر اجاره مغازه پایین تر بود، مگر من دیوانه ام که در سرما و گرما دستفروشی کنم. من خودم قبلاً در میدان انقلاب مغازه داشتم، ولی دخل و خرجم به هم نخورد و نتوانستم اجاره مغازه بدهم. هم اکنون هم یک مسخره بازی جدید آغاز نموده اند و می گویند باید روی دستگاه کارت خوان مالیات بدهید. مگر چقدر سود می نماییم که بخواهیم مالیات بدهیم. اگر هم مالیات ندهیم، کارت خوان ما را قطع می کنند و ما را فلج می کنند. خدا به ما پایین شهری ها رحم کند، بالاشهری ها که در چند سال قبل پول روی پولشان آمده و قیمت مغازه یک میلیاردی شان به ۱۰ میلیارد رسیده است. ولی ما هر روز بدبخت تر می شویم و تورم، ما فقیرها را فقیرتر می کند.»
مشکلات دستفروشی در تهران یکی و دو تا نیست و این در حالی است که با تورم افسارگسیخته موجود، هر روز تعداد شهروندانی که مجبور می شوند محصولات مورد نیاز خودرا به دلیل قیمت پایین تر بجای خرید از مغازه از دستفروشان بخرند، بیشتر می شود. البته طبیعی است که هرچقدر گرانی ها بیشتر شود، مردم حتی از دستفروش ها هم کمتر خرید می کنند؛ در چنین شرایطی، دستفروشان هم چاره ای ندارند جز اینکه برای حفظ درآمدشان، حاشیه سودشان را بالاتر ببرند و اجناس خودرا گران تر کنند؛ یک سیکل گرانی که تا کسی جلوی آنرا نگیرد، بازهم ادامه خواهد یافت.
منبع: shikbar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب