انتقال پایتخت مشکل کمبود آب در تهران را حل می کند؟
به گزارش شیک بار، کارشناس مدیریت منابع آبی با اشاره به اینکه انتقال پایتخت چاره مسایل زیست محیطی و اقتصادی تهران نیست، تاکید کرد: کلانشهر تهران به سبب بارگذاری چندبرابری نسبت به توان اکولوژیک خود، در معرض بحران های جدی قرار دارد و چاره کار اصلاح سیاستگذاری های شهری و نه جابه جایی پایتخت است.
به گزارش شیک بار به نقل از خبر آنلاین، داریوش مختاری با اعلان اینکه موضوع انتقال پایتخت ابعاد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، تاریخی، اقتصادی و زیست محیطی دارد، اظهار داشت: هرگونه تصمیم در این مورد باید بر مبنای مطالعات دقیق و گزارش های کارشناسی باشد. یک تصمیم درست زمانی اتخاذ می شود که در چارچوب گزارش های مبسوط، اجماع کارشناسان و تحلیل هزینه – فایده به دست آید.
ایسنا در خبری نوشت: وی افزود: انتقال پایتخت یک اقدام پیچیده است که نباید فقط از منظر سیاسی یا اداری به آن نگاه کرد. برای رسیدن به نتیجه درست، باید مراکز پژوهشی و شرکتهای مهندسی مشاور مطالعات دقیق و کمی انجام دهند و در همان حال، نمی باید فقط به گزارش های توصیفی بسنده کرد.
داریوش مختاری با اعلان اینکه موضوع انتقال پایتخت ابعاد سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، تاریخی، اقتصادی و زیست محیطی دارد، اظهار داشت: هرگونه تصمیم در این مورد باید بر مبنای مطالعات دقیق و گزارش های کارشناسی باشد. یک تصمیم درست زمانی اتخاذ می شود که در چارچوب گزارش های مبسوط، اجماع کارشناسان و تحلیل هزینه – فایده به دست آید.
وی افزود: انتقال پایتخت یک اقدام پیچیده است که نباید فقط از منظر سیاسی یا اداری به آن نگاه کرد. برای رسیدن به نتیجه درست، باید مراکز پژوهشی و شرکتهای مهندسی مشاور مطالعات دقیق و کمی انجام دهند و در همان حال، نمی باید فقط به گزارش های توصیفی بسنده کرد.
بارگذاری های فراتر از توان دشت تهران
این کارشناس مدیریت منابع آبی با اعلان اینکه بارگذاری ها در جغرافیای تهران سال هاست از ظرفیت بوم شناختی آن فراتر رفته است، اظهار نمود: مساحت تهران حال حدود ۹۵۰ کیلومتر مربع است در صورتیکه این شهر باید حداکثر ۲۰۰ کیلومتر مربع وسعت می داشت که با توان اکولوژیک دشت سازگارتر باشد.
وی اضافه کرد: توسعه بی رویه کاربری شهری، رشد صنایع، کشاورزی و حفر حدود ۱۴ هزار حلقه چاه مجاز و ۱۴ هزار چاه غیرمجاز، فشار سنگینی بر منابع آب این دشت وارد کرده است. برای مقایسه، دشت مرودشت در فارس با وجود وسعت و منابع اکولوژیک بیشتر، چنین بارگذاری ندارد.
به گفته مختاری، حدود ۳۰ درصد از یک میلیارد و ۱۰۰ میلیون متر مکعب آب مصرفی تهران از چاه ها تامین می شود و علاوه بر آن، ده ها چاه برای فضای سبز و آبیاری شهری نیز وجود دارد که مجموعا به فرونشست دشت تهران انجامیده است.
تهران؛ شهری وابسته به آب قرضی انتقال بین حوضه ای
مختاری ضمن اشاره به این که تهران سال هاست از حوزه های آبریز اطراف خود مانند سدهای لار، طالقان و دیگر سدهای استانهای همجوار آب قرض می گیرد، توضیح داد: حال حتی بحث انتقال آب از خلیج فارس یا مازندران هم مطرح است. اینها همه راهکارهای پرهزینه و مخرب زیست محیطی اند که به علت ادامه بارگذاری، نمی توانند مشکل را رفع کنند.
وی تاکید کرد: هر بار ظرفیت جدیدی برای عرضه آب فراهم گردد، تقاضا باز هم جلوتر حرکت می کند و بارگذاری بیشتر می شود. بنابراین، انتقال آب از دریا یا دیگر حوضه ها فقط تأخیر در بحران است و نه راهکار.
چشم انداز فروپاشی اکولوژیک
این کارشناس مدیریت منابع آبی با اعلان اینکه تهران هم اینک با انبوه بحران های زیست محیطی و زمین شناختی بسیلری رو به رو است، اضافه کرد: فرونشست زمین، کاهش منابع آب زیرزمینی، تشدید آلودگی ها و فشار بر حوزه های آبریز دیگر همچون نتایج ادامه بارگذاری در تهران است.
وی اشاره کرد: بالاخره، این روند به جایی می رسد که حدود ۷۰ درصد تهران ناچار به تخلیه خواهد شد. چونکه منابع آبی پایدار حتی در صورت انتقال های پرهزینه نیز توان تامین جمعیت فعلی و آینده این کلانشهر را ندارند.
آیا انتقال پایتخت چاره ساز است؟
مختاری در جواب این پرسش که آیا انتقال پایتخت می تواند بحران تهران را کم کند، اظهار داشت: تأثیر انتقال پایتخت بر کاهش مخاطرات زیست محیطی بسیار ناچیز و حدود پنج درصد است. دلیل آن اینست که بخش عمده مشکلات تهران ناشی از ماهیت تجاری و توسعه بی وقفه آن است، نه فقط پایتخت بودنش.
وی با اعلان اینکه رفت و آمدهای اداری و جمعیت غیرساکن بخش کوچکی از بارگذاری های جغرافیای تهران را می سازند، افزود: حتی اگر وزارتخانه ها، سفارتخانه ها و نهادهای حکومتی جابه جا شوند، تأثیر چندانی بر بحران های اصلی زمین شناختی تهران نخواهد داشت.
انتقال بحران به نقطه ای دیگر
این کارشناس با اعلان اینکه انتقال پایتخت فقط معضلات را از تهران به نقطه ای دیگر منتقل می کند، اظهار داشت: «تجربه شهرهایی مانند شیراز، مشهد، اصفهان و تبریز نشان داده که توسعه بی برنامه و شهرک سازی های گسترده، به سرعت بحران های محیط زیستی و اجتماعی را در آنها تشدید کرده است. اگر پایتخت جدیدی ایجاد شود، همان مشکلات بارگذاری، تغییر کاربری و رانت های زمین در مقیاسی تازه و بزرگتر تکرار خواهد شد.
وی اضافه کرد: بطورمثال در شیراز، توسعه شهری از ۲۰ هزار هکتار کاربری اراضی شهری فعلی به بالای ۴۱ هزار هکتار حوضه شهری رسیده و وزارت مسکن و شهرسازی، برنامه توسعه ۱۰۰ هزار هکتاری را برای محدوده اراضی شهری شیراز دنبال می کند در صورتیکه منابع آب کافی وجود ندارد. همین وضعیت می تواند در پایتخت جدید هم رخ دهد و بحرانی تازه بیافریند.
راهکار؛ اصلاح سیاستها نه جابه جایی
مختاری با اعلان اینکه بهتر است بجای انتقال پایتخت، سیاستگذاری ها اصلاح گردد، تصریح کرد: بودن پایتخت در تهران حتی می تواند مزیت باشد؛ چونکه مشکلات در مقابل دید سیاستمداران قرار دارد و فشار بیشتری برای اصلاح تصمیمات ایجاد می شود.
وی خاطرنشان کرد: راه حل درست، توسعه صنایع دانش بنیان و کم آب بر، پیشگیری از تغییر کاربری اراضی، توقف تراکم فروشی و اصلاح مدیریت شهری است. تنها با چنین اقداماتی میتوان بارگذاری تهران را کم کرد و از فروپاشی زیست محیطی جلوگیری کرد.
منبع: شیك بار
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب